- Çocuğa ölüm haberini duygusal olarak yakın biri vermeli.
- Süreç uzatılmadan gerçekler açık ve net bir biçimde çocuğa anlatılmalı.
- Çocuklara ölümü anlatırken; “uyumak”, “uzun bir yolculuk” gibi söylemlerde bulunmayın, açıkça “öldü” diyin çünkü aksi takdirde geri döneceklerini düşünebilirler.
- Ağlamak, üzülmek gibi duygularınızı gösterin. Bu sayede onlar da duygularını ifade etme konusunda rahatlarlar.
- Çocuklar söylemek istediklerini oyunla, resimle de ifade edebilirler. Ölümden sonraki dönemlerde çocukların oyunlarını, resimlerini iyi takip ederek korku, öfke, suçluluk gibi duyguları ne derece hissettiklerini daha gerçek biçimde görebilir ve buna göre konuşmalar yapabilir, davranışlar gerçekleştirebilirsiniz.
- Çocuklara bu durumu algılayıp kabullenmeleri için zaman tanıyın. Onlardan gelecek her türlü tepkiye de hazırlıklı olun. Üzülüp ağlayabildikleri gibi hırçınca davranışlar da sergileyebilirler ya da hiç bir şey olmamış gibi de davranabilirler. Tepkileri ne yönde olursa olsun karşılık vermeden önce bu olayı algılamaları, özümsemeleri için zaman tanıyın.
- Bazen ağlamalar uzun süreli veya sık aralıklarla olabilir; böylesi durumlarda endişelenmeyin ve çocuğunuzu susturmaya çalışmayın. Ağlamak, onun duygularını rahat ifade edebildiğini gösterir ve sağlıklıdır. Acısını yaşamasına, yasını tutmasına olanak tanıyın.
- Çocuğu eğlendirmeye çalışmak, oyalama çabaları içine girmek, olayın etkisini azaltmaya veya dağıtmaya çalışmak kaçınılması gereken davranışlardandır.
- Eğer istiyorsa cenaze ve gömülme törenlerine katılmasına izin verin. Çocuğun gerçek olmayan ölüm olgusunu gerçek bir hale getirmek, çocuğun ölülerle-ölümle ilgili hayaller kurmasını önlemek, yası sembolik olarak ifade etme olanağı tanımak, çocuğunuza ölenle vedalaşma ve duygularını ona karşı son kez ifade etme şansı tanımak açısından cenaze törenleri çok önemlidir.
- Çocuğu evin ortamı uygun olmadığı için evden uzaklaştırmaya çalışmayın. Kendini dışlanmış ve yalnız hisseder, size güvenini kaybeder, istenmediğini düşünür.